سبک وادوکای

وادوریو یا مكتب صلح و آرامش با گوجوریو فرق زیادی ندارد. این مكتب همان مكتب كاراته دو است كه بودوكا-budoka-ی سنتی بوجود آورده (بودوكا یعنی كسی كه بودو را عمل می كند و بودو یكی از هنرهای رزمی ژاپن است) و این هنر را هیرونوری اوتسوكا رونق بخشیده است. این هنر خیلی سبك ولی سریع است كه با حمله و گریز سروكار داشته و به قدرت و زور اتكائی ندارد، كسی كه این هنر را دنبال می كند عقیده دارد كه اگر زور دو حریف در برابر هم قرار گیرد مسلماً آنكه زور و قدرت بیشتری دارد پیروز خواهد شد. بنابراین بهتر آنستكه بتوان از قدرت حریف بر علیه خودش بهره برداری نمود. در نتیجه مهارت اوتسوكا در جوجیتسو، روش (وادو) شامل چندین فن است كه با آن فنون می توان حریف را پرتاب كرد و یا او را روی زمین در اختیار گرفت. این نوع فنون در كاراته نادرند. روش جوجیتسوی اوتسوكا می آموزد كه چگونه بایستی در برابر حملات حریف حركت كرده و جاخالی داد و در نتیجه قدرت خود او را در راه شكست خودش بكار گرفت. برای نمایش این تكنیك اوتسوكا حركاتی را ابداع كرد كه بنام كیهون كومیته(KihonKumite) نام نهاد. این حركات شامل فنونی است كه حملات و گریزهای پیچیده ای را در برابر حریف به اجرا در می آورد و همه آنها حملات و یا ضدحملات كوتاه و سریعی هستند كه بسیار جالبند.
اجرای این ضربات بصورت شلاقی است بطوریكه ضربات با قدرت تمام پرتاب می شوند، ولی در هنگام برخورد به حریف تمام نیروی وارده به عقب كشیده می شود. (بدین ترتیب نیروی ضربه در یك نقطه از بدن حریف متمركز شده و ایجاد جراحت شدید می كند). در مقایسه با سایر روشها حركات این فنون خیلی سریع و كوتاهند و ضربات فاصله كوتاهتری را طی می كنند. از حركات لگن خاصره برای ازدیاد قدرت استفاده می شود. این یكی از مشخصات بارز تكنیكهای (وادوریو) است.
در این مكتب هیچگونه تمرینات خاصی برای بدن سازی وجود ندارد و تنها وسیله ای كه برای بدنسازی به كار می رود (گتا-geta) می باشد كه شبیه چكمه های پر از وزنه سنگین می باشند. این چكمه ها را باید پوشید و با آن به تمرین ضرباتی كه با پاها اجرا می شوند ادامه داد. این تمرینات موجب افزایش قدرت عضلات پاها می گردند.
كاتاهای مورد تمرین بر اساس تمرینات فوناكوشی شوتوكان (Funakoshi-Shotokan) شكل گرفته اند و این مكتب در واقع مكتب (وادو) را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار داده است. لیكن با این حال بسیاری از كاتاهای شوتوكان حذف شده و عجیب است كه (اوتسوكا) خیلی از اسامی این كاتاها را عوض كرده و همان الفاظ چینی را به جای آنها مورد استفاده قرار داده است. و لذا می بینیم كه كاتای (بی یان-beian kata) در شوتوكان در مكتب ریو بنام (پینان-Pinan) معروف شده است. همینطور كاتای (تكی) به (نای بانچی-naibanchi) و (كانگو-Kanko) به (كوشانكو-Kushanko) و (گانكاگو-gankaku) به (چینتو-Chinto) مبدل شدند. تغییرات دیگری هم انجام شدند كه از جمله (سی یسبان-Seisban) از نام اصلی (بونگتسو-bungetsu) و (وانچو-Wancho) از نام اصلی (ان پی-enpi) و (پاسائی-Passai) از نام اصلی (باسائی دائی-bassaidai) بوجود آمدند.
بر اساس عقاید (اوتسوكا) در مورد (وادوریو) بعنوان یك روش خاص بدون در نظر گرفتن یك مجموعه ای از تكنیكها، این مكتب تا حد زیادی با رقابت سروكار پیدا كرده است. (اوتسوكا) یكی از پیشگامان ورزش كاراته بود (كه آن هنر رزمی را از حالت یك مكتب سنتی آمادگی برای دفاع خارج كرده و بصورت یك ورزش قابل رقابت درآورد) او برای اولین بار در سال 1936 مسابقه ای را در این زمینه بنیان نهاد.